วันพุธที่ 8 มกราคม พ.ศ. 2557

ดั่งจำเลยมาร /พลอยสีน้ำเงิน /สพน.อินเลิฟ ปก219ขาย95 สภาพ100%

ดั่งจำเลยมาร /พลอยสีน้ำเงิน /สพน.อินเลิฟ ปก219ขาย95 สภาพ100%
เต็มฟ้า’ ตื่นขึ้นมาอย่างไร้ความทรงจำ
ไม่รู้แม้กระทั่งว่าตนเองเป็นใคร หรือเคยทำอะไร
สิ่งที่รู้มีเพียงว่าเธอถูกจับตัวมากักขังเอาไว้ในฐานะของ ‘ผู้หญิงแพศยา’
และถูกตราหน้าว่าเป็นนางหญิงใจชั่ว ที่วางแผนฆาตกรรมคนรักของเขาอย่างเลือดเย็น
แต่ต่อให้ปั้นหน้าใสซื่อร้องห่มร้องไห้ แสร้งทำเป็นสูญเสียความจำอย่างไร
‘เมฆินทร์’ นายหัวหนุ่มผู้โหดเหี้ยมอำมหิตแห่งสวนยางพยับเมฆ
ก็ไม่เคยรับฟังหรือจะเมตตาสงสารหล่อนเลยแม้เพียงสักนิด!
เขาจะทรมาน คาดคั้นหาตัวผู้บงการที่อยู่เบื้องหลังจากปากของหล่อน
และเมื่อพบตัวการใหญ่แล้ว ทั้งมัน และทั้งหล่อนจะต้องตกนรกขุมที่ลึกที่สุด
เขาจะบดขยี้และเหยียบย่ำนังกากีใจชั่วไม่ให้เหลือสภาพความเป็นคน
แต่ในที่สุดเมฆินทร์ก็ต้องหันมาเกลียดตัวเองอย่างถึงที่สุด
เมื่อชายชาตรีผู้ไม่เกรงกลัวแม้แต่ความตายอย่างเขา กลับต้องมารู้สึกอ่อนไหว
ไปกับความอ่อนหวาน บอบบาง น่าทะนุถนอมของ ‘หญิงแพศยา’ คนนี้
และมันก็เร้าความเป็นชายของเขาอย่างรุนแรงร้ายกาจที่สุดนับตั้งแต่จำความได้

***************
เขาบิดแขนหล่อนไขว้หลัง และกระชากอย่างแรง
จนเสียงกรี๊ดของหล่อนกลายเป็นเสียงร้องครางอย่างเจ็บปวด
“ฉันลืมไปว่าเธอมันพวกชอบใช้ปาก พี่เมฆาถึงได้ติดอกติดใจเธอนักหนา
บางทีอาจจะไม่ใช่พี่เมฆาคนเดียวล่ะมั้ง คงจะเป็นผู้ชายทุกคนที่เธอเกี่ยวเบ็ดล่อเข้ามา...”
เขายังเอ่ยอะไรอีกมากมายที่ระคายหูหล่อน “และฉันคิดว่าฉันควรจะต้องลอง
สาบานได้เธอต้องไม่ชอบวิธีการลองของฉันแน่ๆ” เขาบอก "แต่ฉันชอบ เท่านั้นล่ะที่สำคัญ”
จากนั้นเขาก็ยกตัวหล่อนให้ลอยขึ้นจากพื้น เหวี่ยงหล่อนกระเด็นไปบนอยู่แคร่
เวลานี้หล่อนคงไม่ต่างจากตุ๊กตาแขนขาหักที่ถูกเด็กนิสัยเสียโยนทิ้ง
"คุณต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ!” หล่อนว่าเสียงสั่นระริก
สั่นพอๆ กับร่างของหล่อนที่ยามนี้มีเขาคร่อมอยู่ด้านบน 
“ลุกออกไปจากตัวฉันเดี๋ยวนี้นะ!" หญิงสาวดิ้นรนขัดขืน ตระหนักอย่างคนที่กำลังจะจมน้ำตายว่า
ควรต่อสู้เพื่อชีวิตตัวเอง  หาไม่แล้วหล่อนอาจจมหายไปกับกระแสน้ำเชี่ยวกราก!!

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น